Het verhaal van Yunus
Van een boerderij in Afghanistan naar de arbeidsmarkt in België: het verhaal van Yunus
Yunus (23) woont inmiddels tien jaar in België. Hij groeide op in Afghanistan, in een boerenfamilie waar school geen prioriteit was. In plaats daarvan hielp hij zijn vader, een koeienboer, met het werk op het land. Als oudste zoon droeg hij al vroeg veel verantwoordelijkheid, vooral omdat zijn jongere broer destijds pas twee jaar oud was.
Zijn reis naar België verliep niet zonder moeilijkheden. "Een mensensmokkelaar liet me achter bij een station in de buurt van een asielcentrum toen ik dertien was," vertelt Yunus. Gelukkig wezen andere Afghaanse vluchtelingen hem de weg. Zijn eerste tijd in België bracht hij door in een opvangcentrum, waar hij OKAN-klassen volgde om Nederlands te leren. Daarna woonde hij op verschillende plaatsen, waaronder Brussel, Dendermonde en Schoten.
Van school naar werk
Yunus begon in het middelbaar onderwijs met een opleiding tot loodgieter. Door financiële problemen moest hij echter op zijn achttiende stoppen en op zoek naar werk. Hij verhuisde naar Brugge en vond een baan in een kaasfabriek. Het werk was onregelmatig, en hij kreeg te weinig uren om rond te komen. Toch gaf hij niet op.
Hij vond een nieuwe job bij een sportwinkel, maar kort daarna legde de coronacrisis alles stil. In 2020 kon hij via het OCMW een stage doen. "Ik werkte in het magazijn en had daarnaast een flexi-job bij een fastfoodketen," vertelt hij. Die ervaring hielp hem verder op weg in de arbeidsmarkt. Later keerde hij terug naar de kaasfabriek, maar het werk bleef onzeker.
Met de steun van coach Jana van Groep INTRO kreeg hij een kans bij een metaalbedrijf. Daar werkte hij 2,5 jaar voltijds. "Dat was een fantastische job," zegt hij enthousiast. "Ik werkte als magazijnmedewerker, maar werd soms ook ingezet als operator of bij de montage." Dankzij Jana’s begeleiding kon hij solliciteren en zich beter voorbereiden op de arbeidsmarkt. "Zij kende het bedrijf en hielp me met solliciteren, waardoor ik deze kans kreeg. Ik leerde er omgaan met collega's en begreep beter hoe werken in België in elkaar zit."
Toekomstplannen en dromen
Ondanks de vele uitdagingen blijft Yunus dromen. "Mijn grootste wens is om mijn ouders terug te zien. Het is bijna tien jaar geleden." Hij kocht zelfs een huis voor hen. In 2016 had hij de mogelijkheid om hen naar België te halen, maar zijn vader weigerde. "Hij zei dat hij zich hier moeilijk zou kunnen aanpassen en dat ik voor hen zou moeten zorgen. Hij wilde geen last voor me zijn, zodat ik mijn eigen toekomst hier kon opbouwen."
Omdat er momenteel niet genoeg werk is in zijn fabriek, zoekt Yunus opnieuw een baan in de metaalsector. Dit keer krijgt hij begeleiding van jobcoach Veronique. "Zij helpt me met het zoeken naarpassende vacatures, het schrijven van sollicitatiebrieven en het opvolgen van sollicitaties. De jobcoaches van Groep INTRO openen voor mij deuren bij interimkantoren waar we niet altijd even welkom zijn. Ze creëren kansen voor me."
Opgeven is geen optie. "Ik wil niet thuis zitten. Ik wil werken, geld verdienen en vooruitgaan in het leven."
Over vijf jaar hoopt Yunus een gezin te hebben met zijn jeugdliefde uit Afghanistan, met wie hij in 2021 trouwde in Iran. "Ik wil dat mijn vrouw hier is, dat we samen twee kinderen krijgen en een eigen groente- en fruitwinkel openen. Rijk worden en een eigen auto hebben," glimlacht hij.
Dankbaarheid en advies
Yunus spreekt meerdere talen: Pasjtoe, Nederlands, Engels, Hindi en binnenkort ook Turks. Talen zijn echt zijn ding. Hij is dankbaar voor de hulp die hij kreeg. "Veel mensen hebben me geholpen."
Coach Veronique vult aan: "Je grijpt elke kans met beide handen. Jij doet elke dag je best om iets van je leven te maken. We doen dit samen. Met jouw inzet en mijn begeleiding komen we er wel."
Aan zijn jongere broer wil Yunus een belangrijke les meegeven: "Elke ochtend moet je je best doen om geld te verdienen en voor jezelf te zorgen." Met die instelling werkt hij toe naar zijn volgende doelen: een rijbewijs, een auto en genoeg sparen om zijn ouders naar Pakistan te brengen, zodat hij hen eindelijk weer in zijn armen kan sluiten.