Het dagboek van buurtwerkster Hanne

Mijn week als buurtwerker in Halle.

Maandag 6 april: “We doen wat we kunnen en vooral, wat we mogen. ”

Drie ‘Corona-weken’ achter de rug. Na een periode die overheerst werd door een gevoel van onzekerheid en machteloosheid, weten we terug waar we mee bezig zijn. Het was een serieuze zoektocht waarin ik vaak het gevoel had achter de feiten aan te lopen. Maar nu ik er op terug kijk,  hebben we op korte tijd toch heel wat gerealiseerd. Knutselpakketten werden uitgedeeld, huiswerk werd aan de lopende band geprint, challenges werden online verspreid en krijgen veel reactie, alleenstaande bewoners werden gecontacteerd, kinderen en jongeren werden door onze eigen monitoren gesensibiliseerd,..

We doen wat we kunnen en vooral, wat we mogen. Want de drang om meer te doen is groot. Nu alles rondom onze mensen lijkt weg te vallen, wil ik niemand teleurstellen en tonen dat ze op ons kunnen blijven rekenen.  De grootste dienst die ik hen nu echter kan ik bewijzen, is de opgelegde maatregelen volgen, al zou ik graag zoveel meer doen.

Dinsdag 7 april: Voedselpakketten en een speelotheek

We vragen veel van onze buurtbewoners. Samen binnen blijven in soms kleine huizen zonder tuin, met huisgenoten van verschillende leeftijden, elk met diverse behoeften. Niet iedereen voelt zich thuis in dat huis. Niet iedereen heeft een laptop ter beschikking, kan kiezen uit een resem alternatieven om zich bezig te houden of heeft een uitlaatklep of buddy bij wie hij zijn ei kwijt kan. Sociaal contact, ontmoeting en uitwisseling, hetgeen wij als buurtwerkers willen stimuleren, wordt beperkt tot schermen en spontaan gezwaai of een babbel vanuit het deurgat of raam. En dan zijn er nog heel wat onzichtbare noden en moeilijkheden. Schoolwerk, onderlinge strubbelingen, financiële moeilijkheden, eenzaamheid, .. Corona brengt ze misschien nog meer aan de oppervlakte.

Met een speciale ‘Coronasubsidie’ van de Koning Boudewijn Stichting kunnen we in samenwerking met Open Armen vzw en Buurthuis Ommekaar gezonde voedselpakketten uitdelen in onze wijken. Op 24 uur worden flyers opgesteld, geprint en uitgedeeld aan meer dan 600 woningen. Projecten zoals deze geven een boost. Ook al is de verdeling eenmalig, ik geloof écht dat we gezinnen hiermee een klein beetje ademruimte kunnen geven.

Daarnaast treffen we volop voorbereidingen om een speelotheek op te starten. Een uitleendienst in tijden van Corona, het klinkt wat tegenstrijdig en er komen dan ook heel wat voorzorgsmaatregelen bij kijken. Toch klopt het plaatje in mijn hoofd. De kinderen lenen speelgoed, zijn geprikkeld, maken plezier, leren bij,..  De ouders profiteren ondertussen even van de rust en houden zich bezig met hun werk of huishoudelijke taken.  Of Youssef rijdt drie dagen aan een stuk met een step door de woonkamer en bezorgt iedereen hoofdpijn, dat kan ook. Maar hé, Youssef zal zich amuseren!

Woensdag 8 april: Digitalisering is the way to go

Teamoverleg via scherm. Met ons team van buurtwerkers op één lijn blijven is belangrijk, maar helemaal niet evident. Onze chat staat niet stil, uitwisseling lijkt er genoeg, maar soms blijken we toch wat naast elkaar te werken. Ik mis de momenten samen in de buurthuizen. Even de drie bureaustoelen naar elkaar richten en feedback vragen, brainstormen, richting geven,.. . Maar het went, we slagen er steeds beter in elkaar aan te vullen.

Donderdag 9 april: Samen zorgen

De bestellingen voor een voedselpakket kwamen de voorbije dagen vlot binnen. Ik ben blij te merken dat mensen de hulp aanvaarden die hun aangeboden wordt. Ook collega’s van het OCMW, Kind&Gezin en Begeleid Wonen melden buurtbewoners aan. Het is mooi om te zien hoe iedereen samen zorgt voor de meest kwetsbare gezinnen.

Mijn fiets is deze dagen onmisbaar. Ik ben elke dag wel onderweg om ergens een document of vuilzak binnen te steken. Met het mooie weer passeer ik op die manier heel wat buurtbewoners. Ik merk dat ik meer dan anders elke kans met beide - gewassen- handen grijp om een gesprek aan te gaan. Zo’n babbel doet mij minstens evenveel deugd als hen. Mijn hart maakt een sprongetje als ik een kindje uit mijn werking tegenkom. Hoe zwaar en vermoeiend onze werkingen ook kunnen zijn, ik mis het enorm. Ik mis het samenzijn en het lachen, ik mis de rommel, ik mis zelfs bijna het gezaag voor een koekje terwijl ze net gegeten hebben.

Vrijdag 10 april: Ook bij ons nu, tijd om te klussen

De hoofdtaak van vandaag is de verf van onze muren krabben in voorbereiding van een nieuwe verflaag. We moeten eerlijk zijn, we proberen ons zo nuttig mogelijk maken te voor de buurtbewoners, maar daar geraakt ons takenpakket door de strikte regels momenteel niet helemaal mee ingevuld.  Deze Corona-tijden worden dan ook aangewend om taken die op de achtergrond geraakt zijn aan te pakken. Het buurthuis was opfrissen om de buurtbewoners na deze tijden een warm welkom te heten is ook nuttig. Net als positief vooruit kijken. Verven dus!

Hanne Debognies is samen met collega’s Julie Vanermen en Stijn Vandepoele buurtwerkster in de wijken Windmoleken en Vogelweelde in Halle.